Podsłuchane życie [Film]

Propaganda w PRL tworzyła wizję szczęścia, sukcesów gosp. i narodowej jedności. Wśród tych, którzy domagali się prawdy był Jan Józef Lipski. Film nie jest biografią tego niezwykłego człowieka, a raczej opowieścią o wolności jednostki w zniewolonym państwie. Oficjalna propaganda zderza się w filmie z działalnością Lipskiego (np. list tzw. 34 w obronie wolności słowa, sprawa przydziałów papieru dla literatów, sprzeciw wobec wpisania do konstytucji przewodniej roli partii czy obrona skazanych za słowo, m.in. Szpotańskiego, oraz za czynny sprzeciw wobec reżimu - wysadzenie auli w Opolu przez braci Kowalczyków). Trzecią stroną tej filmowej konfrontacji są esbeckie raporty oraz działania podjęte wobec Lipskiego i jego rodziny. Refleksje budzą przykłady krótkiej ludzkiej pamięci. Organizator KOR, obrońca robotników Radomia nie przeszedł w pierwszej turze wyborów w 1989 r. w Radomiu, bo był socjalistyczny, a nie chrześcijański. Kilka lat później oficjalnie odmówiono rodzinie pogrzebu kościelnego, ale żegnało Lipskiego na cmentarzu 4 księży, mówiących o nim, że był człowiekiem "ewangelicznym".