Historia literatury polskiej

"Dzieło Anny Nasiłowskiej jest niezwykłe w samym swoim zamierzeniu. Autorka już we wstępie precyzuje, że ten »jednotomowy zarys literatury polskiej jest adresowany do czytelnika, który o niej niewiele wie, i że „wydaje jej się, iż nieznajomość języka polskiego nie jest przeszkodą uniemożliwiającą korzystania z tej książki«. Jest to więc wyzwanie niemające precedensu [...], bo ma być zrozumiała i interesująca dla czytelnika zagranicznego. Tym samym trudności, przed którymi stają zazwyczaj wszyscy historycy literatury, są tu co najmniej podwójne, a pytanie o metodę przekazywania literatury polskiej poza granicami kraju stanowi siłą rzeczy punkt wyjścia wszystkich poczynań. Na pierwszy rzut oka można by przypuszczać, że to blisko siedmiusetstronicowe dzieło ma formę klasyczną: całość jest podzielona na części o doskonale wyważonych proporcjach. [...]

Autorka unowocześnia prezentację w dużo przemyślniejszy sposób, wprowadzając w chronologiczny nurt opowieści liczne i urozmaicone głosy. Są one tym ciekawsze,że nie podlegają żadnym z góry narzuconym ustaleniom formalnym, pojawiają się w różnych momentach dyskursu, są krótsze lub dłuższe i w zależności od poruszanego tematu, mogą dopełniać informacje zawarte w głównym tekście, przedstawiać pisarzy, o których nie było jeszcze mowy, wyjaśniać pojęcia charakterystyczne dla danej epoki. Nie są to nigdy informacje drugorzędne; są raczej znaczącym sygnałem, który przyciąga uwagę, tworząc odpowiednią perspektywę w stosunku do zjawisk opisywanych w głównym tekście, a ich wtargnięcie w linearną opowieść zachęca do aktywnego udziału w lekturze" [tekst z umieszczonej na okładce recenzji prof. Marii Delaperrière].