Deinstytucjonalizacja w rozwiązywaniu problemów społecznych w środowisku lokalnym

"Autor omawia pojęcie deinstucjonalizacji na tle zasady pomocniczości. Akceptuje obie idee, uznając ich znaczenie dla rozwoju społeczeństwa obywatelskiego, w tym dla społeczności lokalnych i rozwiązywania trapiących je problemów. Zwraca jednak uwagę na przykłady poczynań motywowanych deinstucjonalizacją, które są wdrażane ze szkodą dla osób, rodzin i lokalnych środowisk. Twierdzi, że deinstytucjonalizacja jest środkiem (narządziem) do rozwiązywania problemów, ale błędnie traktuje się ją jako cel rozmaitych przedsięwzięć. W związku z tym postuluje roztropność w podejściu do deinstytucjonalizacji, gdyż dostrzega, że podchodzi do niej jak do swoistego ideologicznego dogmatu. Środowisko lokalne powinno tworzyć infrastrukturę wspierania osób i rodzin odpowiadających najrozmaitszym potrzebom i dlatego należy zachowywać balans między formami instytucjonalnymi i nieistytucjonalnymi" [z abstraktu].