Uwięzieni w słowach rodziców : jak uwolnić się od zaklęć, które rzucono na nas w dzieciństwie

"Od początku swojego życia funkcjonujemy wśród słów. To one nas stwarzają i kształtują, kiedy jesteśmy małymi i większymi dziećmi - istotami najbardziej wrażliwymi i bezbronnymi wobec przekazu ze strony rodziców, dziadków, opiekunów w przedszkolu i szkole. Słowa nadają nam tożsamość, słowami jesteśmy ubierani albo w siłę i poczucie własnej wartości, albo w oczekiwania społeczne, które mogą powodować w nas lęk, unieruchamiać. Słowa tworzą wzorce myślenia i działania, z którymi każdy z nas nieświadomie idzie przez życie. Takie słowa są jak zaklęcia. Mogą odebrać głos, bo »dzieci i ryby głosu nie mają«". Mogą zamrozić emocje, bo »chłopaki nie płaczą«. Mogą zasłonić potrzeby - »nie rób kłopotu«. Mogą zabrać odwagę wyrażania siebie, gdy wciąż słychać »nie wydziwiaj«. Mogą uśpić w nas życie na długie lata. Na szczęście wobec tych słów-zaklęć w dorosłym życiu możemy się uwolnić. Kiedy uświadomimy sobie, które fatalne sformułowanie steruje akurat nami, możemy je z siebie zrzucić, odwołując się do innych, uzdrawiających słów; możemy stworzyć dla siebie nową rzeczywistość i stać się w pełni sobą. Bo słowa mają moc. Niszczącą lub uzdrawiającą. I tylko od nas ostatecznie zależy, do których się odwołamy" [z okładki].