Osamotnienie dziecka w przestrzeni gabinetu pomocy psychologicznej w narracjach terapeutów

Celem artykułu jest pokazanie znaczenia instytucji wsparcia psychologicznego w życiu współczesnej rodziny w kontekście zjawiska osamotnienia dziecka w rodzinie. Instytucja ta stanowi przestrzeń w jej rzeczywistym znaczeniu, ale także – a może przede wszystkim – staje się w metaforycznym ujęciu przestrzenią odzwierciedlającą sposób funkcjonowania rodziny i relacji pomiędzy poszczególnymi jej członkami. W toku analizy i interpretacji materiału badawczego wyodrębnione zostały cztery kategorie samotności: kategoria fizycznego osamotnienia dziecka, osamotnienie dziecka poprzez zaprzeczanie rzeczywistości, osamotnienie dziecka poprzez niesłuchanie go i kategoria osamotnienia dziecka w przeżywaniu emocji.

The aim of this paper is to show the importance of psychological institutions in the life of the modern family in the context of loneliness experienced by children in the family. This institution not only constitutes real physical space but also, in a metaphorical sense, it reflects the functioning of the family and the relations between its particular members. In the course of analysis and interpretation of the research data, we have identified four categories of loneliness: physical loneliness, loneliness resulting from a child’s negation of reality, loneliness resulting from a child being ignored and loneliness resulting from a lack of support in experiencing emotions by a child.