Effect of fertilization with Fe chelates on the state of iron nutrition of greenhouse tomato

A greenhouse experiment aimed at investigating the effect of four chelates, differing in percentage of Fe content and the kind of Fe bonding ligand: Fe 8 Forte (EDTA+ +HEEDTA), Fe 9 Premium (DTPA), Fe 13 Top (EDTA) and Librel Fe DP7 (DTPA), on the state of iron nutrition of Merkury F1 cultivar greenhouse tomato grown traditionally in peat substrate. The second factor was iron content in the growing medium, which was established to reach the following levels: 50, 75 and 100 mg Fe⋅dm-3, while in the control object Fe values ranged 17.9 Fe⋅dm-3 (after peat liming). The experiment was established in a two-factorial design with three replications including four plants cultivated on one plot. The iron content was assayed in plant index parts according to the ASA method. On the basis of the results, significant differences were found in the state of greenhouse tomato nutrition under the influence of the examined iron chelates. The highest content of iron in tomato leaves was determined when chelate Fe 9 Premium (DTPA) was used, which points to the fact that it was the best source of Fe. The lowest iron level was recorded after the application of Fe 13 Top (EDTA). The highest mean Fe content for the years and dates of analyses appeared in leaves of plants cultivated in the growing medium containing 75 mg Fe⋅dm-3. In June, after the plants began to yield, there was a considerable decrease in the Fe content in plant index parts in comparison to the stage of fruit maturation and the end of yielding. The study did not demonstrate any symptoms of phytotoxicity or visible disorders regarding tomato growth and development due to the examined Fe chelates introduced in the doses of 32.1, 57.1 and 82.1 mg Fe⋅dm-3 to the substrate, whose initial Fe concentration after peat liming was on average 17.9 mg Fe⋅dm-3.

W doświadczeniu szklarniowym badano wpływ czterech chelatów, różniących się procentową zawartością żelaza oraz rodzajem ligandu, jakim skompleksowano ten składnik: Fe 8 Forte (EDTA+HEEDTA), Fe 9 Premium (DTPA), Fe 13 Top (EDTA) i Librel Fe DP7 (DTPA), na stan odżywienia żelazem pomidora szklarniowego odmiany Merkury F1 uprawianego metodą tradycyjną w substracie torfowym. Drugim czynnikiem badawczym była zróżnicowana zawartość żelaza w podłożu, którą doprowadzono do wartości: 50, 75 i 100 mg Fe⋅dm-3. Doświadczenie założono w układzie dwuczynnikowym, w trzech powtórzeniach. Na jednym poletku uprawiano 4 rośliny. W częściach wskaźnikowych oznaczano całkowitą zawartość żelaza metodą ASA. Stwierdzono istotne różnice w stanie odżywienia pomidora szklarniowego pod wpływem badanych chelatów żelazowych. Najwyższą zawartość żelaza w liściach pomidora odnotowano, gdy źródłem Fe był chelat Fe 9 Premium (DTPA), a najniższą po zastosowaniu Fe 13 Top (EDTA). Najwyższą średnią zawartość żelaza w liściach uprawianych roślin obliczoną dla lat i terminów analiz stwierdzono, gdy zasobność wynosiła 75 mg Fe⋅dm-3. W czerwcu, po rozpoczęciu plonowania roślin, następował znaczny spadek zawartości żelaza w częściach wskaźnikowych pomidora w porównaniu z pozostałymi terminami analiz. W badaniach nie stwierdzono żadnych objawów fitoksyczności, a także widocznych zaburzeń we wzroście i rozwoju pomidora pod wpływem badanych chelatów żelazowych stosowanych w dawkach 32,1, 57,1 i 82,1 mg Fe⋅dm-3 substratu, którego wyjściowa zasobność po odkwaszeniu torfu wynosiła średnio 17,9 mg Fe⋅dm-3.