Odpowiedzialność za opóźnienia w płatnościach w transakcjach handlowych w dobie pandemii wirusa SARS-CoV-2

Niniejsze opracowanie dotyczy odpowiedzialności dłużnika za opóźnienie w płatności w transakcjach handlowych, które powstało w wyniku pandemii wirusa SARS-CoV-2. Brak terminowej zapłaty za dostarczony towar lub usługę stanowi powszechne zjawisko, występujące z reguły z wyłącznej winy dłużnika. Ograniczenia funkcjonowania działalności gospodarczych, które wystąpiły na skutek epidemii nie pozostały obojętne także dla tych podmiotów, którzy dotychczas rzetelnie wykonywali swoje zobowiązania. Podmioty te poszukują rozwiązań, które pozwolą im uniknąć negatywnych konsekwencji finansowych związanych ze stanem zagrożenia. Przykładem takiego rozwiązania jest instytucja rebus sic stantibus. Celem artykułu jest dokonanie oceny czy możliwe jest zastosowanie klauzuli rebus sic stantibus do zmniejszenia finansowych dolegliwości dłużnika za powstałe i nieprzewidziane opóźnienia w płatnościach.   This study deals with the debtor’s liability for late payment in commercial transactions that arose as a result of the SARS-CoV-2 pandemic. Lack of timely payment for the goods or services delivered is a common phenomenon, usually due to the sole fault of the debtor. Restrictions on the functioning of economic activities that occurred as a result of the epidemic did not remain indifferent to those entities that have so far diligently fulfilled their obligations. These entities are looking for solutions that will allow tchem to avoid the negative financial consequences associated with the emergency. An example of such a solution is the institution rebus sic stantibus. The purpose of the article is to assess whether it is possible to use the rebus sic stantibus clause to reduce the debtor’s financial problems for arising and unforeseen delays in payments.

This study deals with the debtor’s liability for late payment in commercial transactions that arose as a result of the SARS-CoV-2 pandemic. Lack of timely payment for the goods or services delivered is a common phenomenon, usually due to the sole fault of the debtor. Restrictions on the functioning of economic activities that occurred as a result of the epidemic did not remain indifferent to those entities that have so far diligently fulfilled their obligations. These entities are looking for solutions that will allow tchem to avoid the negative financial consequences associated with the emergency. An example of such a solution is the institution rebus sic stantibus. The purpose of the article is to assess whether it is possible to use the rebus sic stantibus clause to reduce the debtor’s financial problems for arising and unforeseen delays in payments.