Ofiary mszalne według Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 roku i IV Synodu Diecezji Tarnowskiej

Ofiara przekazywana kapłanowi z okazji sprawowania Eucharystii ma w Kościele długą tradycję. Bierze swój początek w dawnym zwyczaju przynoszenia przez uczestników Mszy św. darów koniecznych do celebry, głównie chleba i wina, oraz innych ofiar przeznaczonych na utrzymanie duchowieństwa i wsparcie dla ubogich. Z tego też względu Kościół w sposób szczególny ma obowiązek troski o świętość Eucharystii. Normy dotyczące zagadnienia poruszanego w niniejszym artykule zostały zawarte w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 r. w księdze IV Uświęcające zadanie Kościoła, części I Sakramenty, tytule III Najświętsza Eucharystia, rozdziale III Ofiary mszalne i obejmują czternaście kanonów – 945-958. Poruszają one następujące kwestie: ofiary i intencje (kan. 945), ofiarodawcy (kan. 946), wyłączenie pozorów handlu lub transakcji (kan. 947), intencje indywidualne i zbiorowe (kan. 948), zagubione ofiary (kan. 949), nieokreślona liczba Mszy św. (kan. 950), ograniczenia dotyczące celebrowania i koncelebrowania (kan. 951), wysokość ofiar mszalnych (kan. 952), ograniczenia w przyjmowaniu intencji mszalnych (kan. 953), stypendia przekazywane poza parafię (kan. 954), obowiązki związane z przekazywaniem intencji mszalnych poza parafię (kan. 955), niewypełnione zobowiązania mszalne (kan. 956), obowiązek i prawo czuwania (kan. 957) oraz księga intencji mszalnych (kan. 958). Normy prawodawcy kodeksowego zostały odniesione do postanowień IV Synodu Diecezji Tarnowskiej, które odnaleźć można w rozdziale I Sakramenty święte, punkcie 3 Najświętsza Eucharystia. Obejmują one dwadzieścia osiem statutów – 141-168.

The offering handed to the priest on the occasion of celebrating the Eucharist has a long tradition in the Church. Its origin goes back to the old habit of bringing, by the participants, gifts necessary for the celebration of Mass, mainly bread and wine, and other gifts for the maintenance of the clergy and support for the poor. For this reason, in a special way the Church has a duty to care for the sanctity of the Eucharist. The standards pertaining to the issue in this article are included in the Code of Canon Law of 1983, in Book IV of The Sanctifying Office of the Church, in Part I of The Sacraments, in Title III of The Blessed Eucharist, in Chapter III of The Offering Made for the Celebration of Mass and include fourteen canons: 945-958. They deal with the following issues: Offerings and Intentions (can. 945), the Donor (can. 946), Trafficking or Trading Excluded (can. 947), Separate and Collective Intentions (can. 948), Lost Offerings (can. 949), Unspecified Number of Masses (can. 950), One Offering per Day (can. 951), Amount of Offering (can. 952) Limitation on Offerings Accepted (can. 953), Excess Mass Offerings (can. 954), Transferal and Satisfaction of Mass Obligation (can. 955), Unsatisfied Obligations (can. 956), the Vigilance (can. 957) and the Mass Record (can. 958). The standards of the legislators of the Code were referred to the resolution of the 4th Council of the Diocese of Tarnow, which can be found in Chapter I of The Sacraments, Point 3 of The Blessed Eucharist. These include twenty-eight statutes: 141-168.