Management of cash flows between a debtor and a creditor in the enterprise bankruptcy process

The purpose of this study is to determine the direction and alternatives for effective flow management between the debtor and the creditor in the enterprise bankruptcy process. The study is based on data received from Russian and the UAE's oil refining companies. The methodology of this study was based on a scenario approach, in particular, the formation of five alternative flow management options in the process of bankruptcy of companies. The basis for developing scenarios was to determine the efficiency of flow management of companies within five years before the bankruptcy. This allowed determining the most advantageous option for both the debtor and the creditor. The scenario of companies' liquidation was recognized as the worst of the possible options for both enterprises. The reorganization scenario, which proposed to sell companies as integral property complexes, involved a rather long period of debt repayment for creditors. The reorganization scenario with the full exchange of shares for debts was identified as beneficial for the creditor; however, company owners could lose their right to participate in the profit distribution. The last proposed scenario with a partial exchange of shares for debts was considered the most profitable both for creditors and owners of reviewed companies since it assumed the highest possible annual income, as well as the highest level of cash flows.

Celem pracy było określenie kierunków i alternatyw dla efektywnego zarządzania przepływem pomiędzy dłużnikiem a wierzycielem w procesie upadłości przedsiębiorstwa. Badanie zostało oparte na danych otrzymanych od rafinerii ropy naftowej w Rosji i Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Metodologia badania została oparta na podejściu scenariuszowym, w szczególności na ukształtowaniu pięciu alternatywnych opcji zarządzania przepływem w procesie upadłości przedsiębiorstw. Podstawą do opracowania scenariuszy było określenie efektywności zarządzania przepływem firm w okresie pięciu lat poprzedzających upadłość. Pozwoliło to na ustalenie najkorzystniejszej opcji zarówno dla dłużnika, jak i wierzyciela. Scenariusz likwidacji spółek uznano za najgorszy z możliwych dla obu przedsiębiorstw. Scenariusz reorganizacji, który zakładał sprzedaż przedsiębiorstw jako integralnych kompleksów majątkowych, zakładał dość długi okres spłaty zadłużenia wierzycieli. Scenariusz reorganizacji zakładający pełną zamianę udziałów na długi został uznany za korzystny dla wierzyciela; jednak właściciele firm mogą utracić prawo do udziału w podziale zysków. Ostatni zaproponowany scenariusz z częściową zamianą udziałów na wierzytelności został uznany za najbardziej opłacalny zarówno dla wierzycieli, jak i właścicieli analizowanych spółek, gdyż zakładał najwyższe możliwe dochody roczne oraz najwyższy poziom przepływów pieniężnych.