The influence of electronic detonators on the quality of the tunnel excavation

In drill and blast tunneling method (D&B), non-electric detonators are the most commonly used initiation system. The constant development of excavation technology provides advanced tools for achieving better results of excavation. The research presented in this paper was focused on the attempt to evaluate the influence of electronic detonators, which nowadays are unconventional in tunnelling engineering, on the quality of the excavated tunnel contour. Based on the data form Bjørnegård tunnel in Sandvika, where electronic detonators were tested in five blasting rounds, detailed analysis of drilling was performed. The analysis was made based on the data from laser scanning of the tunnel. 103 profile scans were used for the analysis: 68 from non-electric detonators and 35 from electronic detonators rounds. The results analyzed in terms of contour quality showed that comparing to the results from rounds blasted with non-electric detonators, there was not significant improvement of the contour quality in rounds with electronic detonators.

Obserwowany w dzisiejszych czasach rozwój metod tunelowania ukierunkowany jest przede wszystkim na redukcję czasu i kosztu budowy. Efektywność jest najważniejszym czynnikiem w procesie planowania i realizacji konstrukcji. W przypadku metod klasycznych budowy tuneli istotny wpływ na efektywność metody ma dobór sposobu urabiania masywu skalnego. W artykule do analizy wybrano technikę strzałową (drill and blast), w której efektywność można opisywać za pomocą wielu czynników, takich jak: stosunek rzeczywistej długości postępu przodka do długości wierconych otworów, poziom drgań i hałasu oraz jakość konturu tunelu, która może być scharakteryzowana poprzez przebranie, niedobranie oraz chropowatość konturu [7–14]. Minimalizacja wartości wszystkich wyżej wymienionych czynników pozwala na optymalizację procesu budowy. Jednym z istotniejszych czynników, przyczyniającym się do redukcji czasu realizacji i kosztu obiektu w odniesieniu do użycia materiałów wybuchowych, stosowanych elementów zabezpieczenia masywu skalnego, czy ograniczenia wywozu ponadplanowego urobku, jest jakość konturu tunelu [15–16]. W literaturze, wielu autorów podkreśla znaczenie dokładności wiercenia [20–29] oraz zastosowanego sposobu inicjacji ładunków wybuchowych w odniesieniu do osiągniętej jakości konturu [30–39]. W artykule podjęto się analizy zagadnienia wpływu stosowania zapalników elektronicznych w miejsce nieelektrycznych na jakość konturu. Zagadnienie analizowano na podstawie wyników badań prowadzonych na projekcie Sandvika-Wøyen. W tunelu Kjørbo-Mølla, części tunelu Bjørnegård, który realizowany był metodą strzałową (D&B), testowano różne detonatory jako układ inicjujący wybuch. Analiza została wykonana na podstawie danych z badań terenowych, z siedmiu rund podstawowych z użyciem zwykłych zapalników nieelektrycznych i pięciu rund testowych z zapalnikami elektronicznymi.