Zasada pacta sunt servanda a Konstytucja RP

Artykuł podejmuje problematykę zakresu, roli i miejsca jednej z najważniejszych zasad prawa międzynarodowego zasady pacta sunt servanda w Konstytucji RP. Prezentuje przeciwstawne poglądy przedstawicieli doktryny i stanowisko Autorki w przedmiotowej materii, orzeczenia sądów międzynarodowych i krajowych oraz możliwe rozwiązania ewentualnych kolizji pomiędzy normą prawa wewnętrznego a normą prawa międzynarodowego. Odnosi się także do konsekwencji odmowy wykonania zobowiązania wynikającego z prawa międzynarodowego na skutek przyznania pierwszeństwa i stosowania kolizyjnej w stosunku do niej normy konstytucyjnej oraz kontrowersyjnej na gruncie Konstytucji RP kwestii skuteczności norm prawa zwyczajowego międzynarodowego i zasad ogólnych prawa uznanych przez narody cywilizowane.

The article deals with the range, role and place of one of the most important principles of international law, the principle of pacta sunt servanda in the Polish Constitution. It presents opposing views of the representatives of the doctrine and the author’s position on the subject matter, decisions of international and national courts, and possible solutions to possible collisions between the norm of domestic law and the norm of international law. It also refers to the consequences of refusing to perform an obligation under international law as a result of granting primacy and applying constitutional rule that is contradictory to it and the question of the effectiveness of customary international law norms and general principles of law recognized by civilized nations, which is controversial under the Polish Constitution.