Reconciliation Needs Remembrance: The German-Polish Case

Artykuł podkreśla zależności między pojednaniem i pamięcią poprzez ocenę, z ekumenicznie zorientowanej perspektywy luterańskiej, przykładów dyskursów niemiecko-polskich w XX wieku, dotyczących aspektów wewnątrzosobowych, międzyosobowych, wewnątrzkulturowych, międzykulturowych i transkulturowych. Opierając się na badaniach nad pamięcią, pojednaniem oraz na parnerstwie między Münster i Lublinem, formułuje pewien program jednającej pamięci jako narzędzia dla wspólnych projektów dialogu ekumenicznego i transkulturowego poprzez dzielenie doświadczeń oraz umożliwianie rytuałów, które czynią te projekty zrównoważonymi.

The paper emphasizes the relationship between reconciliation and remembrance by evaluating examples of German—Polish discourses during the 20th century concerning the intrapersonal, interpersonal, intracultural, intercultural, and transcultural aspects from an ecumenical oriented Lutheran point of view. Based on research about remembrance, reconciliation (and resilience), and on the partnership between Münster and Lublin, it suggests a curriculum of reconciliation oriented remembrance for common projects of ecumenical and transcultural dialogue by sharing experiences and by facilitating rituals, which make them sustainable.