The Form of Agreement on the Transfer of Rights and Obligations of a Party to a Contractual Relationship

This article seeks to explore the issue of the required form of agreement on the transfer of rights and obligations of a party to a contractual relationship by a third party, which in the Polish legal system functions as an innominate contract and is more common in foreign legislations (Vertragsübernahme, transfer of contract, cession de contract). This issue has been analysed taking into account the various possible configurations of parties to such an agreement as well as the various legal natures of the rights and obligations transferred. So far, this matter has not been thoroughly discussed in the Polish legal literature. According to the author, in line with the unity theory, an agreement on the transfer of rights and obligations of a party to a contractual relationship should be classified as a single legal transaction and not as two separate (independent) transactions of claim assignment (Article 509 of the Civil Code) and debt transfer (division theory). Therefore, it requires a written form otherwise being invalid. This requirement applicable to an entire agreement results from Article 522 sentence 1 of the Civil Code; it also meets less strict formal requirements regarding claim assignment (Article 511 of the Civil Code). In this paper, the author also discusses the question of whether Article 77 § 1 of the Civil Code and pactum de forma regarding amendments to an agreement (Article 76 sentence 1 of the Civil Code) apply to the form of the agreement in question.

Celem artykułu jest analiza problemu formy wymaganej dla umowy o przejęcie praw i obowiązków jednej ze stron stosunku obligacyjnego przez podmiot trzeci, uznawanej w naszym systemie prawnym za umowę nienazwaną, znanej szerzej w obcych ustawodawstwach (Vertragsübernahme, transfer of contract, cession de contract). Zagadnienie to rozważane jest z uwzględnieniem różnych możliwych konfiguracji podmiotowych tej umowy, a także różnej natury prawnej przejmowanych praw i obowiązków. Problem ten nie był dotąd przedmiotem pogłębionych rozważań w polskim piśmiennictwie. Zdaniem autora umowę przejęcia praw i obowiązków jednej ze stron stosunku zobowiązaniowego należy zgodnie z teorią jedności kwalifikować jako jednorodną czynność prawną, nie zaś jako złożenie dwóch odrębnych (samodzielnych) czynności cesji wierzytelności (art. 509 k.c.) i przejęcia długu (teoria podziału). Wymaga ona zatem dochowania formy pisemnej pod rygorem nieważności. Wymóg ten odnoszony do całej umowy wynika z art. 522 zd. 1 k.c., przy czym wyczerpuje zarazem łagodniejsze wymogi formalne przewi dziane dla cesji wierzytelności (art. 511 k.c.). W artykule autor odnosi się również do zagadnienia, czy do formy analizowanej umowy znajduje zastosowanie art. 77 § 1 k.c. oraz pactum de forma odnosząca się do czynności zmian treści umowy (art. 76 zd. 1 k.c.).