Diplomacia versus geopolítica: el asentamiento de la colonia británica de Carolina en la Florida española y el Tratado de Madrid de 1670

El presente artículo analiza el Tratado de Madrid de 1670 firmado entre España y Gran Bretaña, también conocido como Tratado Godolphin, en un aspecto sustancial: la nueva y extensa frontera hispano-británica que supuso el reconocimiento por parte de España de la colonia de Carolina. El acuerdo diplomático significó para España reconocer los dominios que de facto que Gran Bretaña tenía en Norteamérica y en el Caribe, pero a su vez también ponía coto a las ansias de un imperio depredador como el británico. Asimismo, en este trabajo se pretende demostrar que la posterior expansión británica en estos territorios fue, pese a las excusas fundamentadas en el derecho internacional, totalmente ilegal, ya que el reconocimiento de soberanía británica por parte de España significaba que todo aquel territorio no dominado por los ingleses era español. La violación del acuerdo de 1670 por parte de los británicos no se produjo por falta de una acotación geodésica precisa. Se debió al hecho de que la Florida –territorio sobre el que se fueron asentando las colonias británicas en Norteamérica– era un escenario geopolítico secundario para los intereses españoles.

Niniejszy artykuł analizuje traktat madrycki z 1670 r. podpisany między Hiszpanią a Wielką Brytanią i koncentruje się na jednym istotnym aspekcie: ustanowieniu nowej i rozległej granicy hiszpańsko-brytyjskiej, co skutkowało uznaniem przez Hiszpanię Karoliny. Traktat ten oznaczał uznanie przez Hiszpanię dominiów brytyjskich w Ameryce Północnej i na Karaibach, a jednocześnie kładł kres zapędom imperium brytyjskiego, którego charakter był bezsprzecznie drapieżczy. Artykuł pokazuje również, iż późniejsza ekspansja brytyjska na tych terytoriach była, mimo prób usprawiedliwienia odwołujących się do prawa międzynarodowego, całkowicie nielegalna, ponieważ uznanie suwerenności brytyjskiej przez Hiszpanię w traktacie madryckim oznaczało, iż wszystkie terytoria niezdominowane przez Brytyjczyków należały do Hiszpanii. Naruszenie traktatu z 1670 r. nie było wynikiem braku precyzyjnej linii granicznej, lecz było efektem tego, iż Floryda – terytorium, na którym powstały brytyjskie kolonie w Ameryce Północnej – miała drugorzędne znaczenie geopolityczne dla Hiszpanii.

The article analyses the Treaty of Madrid of 1670 also known as the Treaty of Godolphin signed between Spain and Great Britain focusing on the fact that establishing the new and long Spanish-British frontier resulted in the acknowledgement of the colony of Carolina by Spain. The diplomatic agreement meant that Spain recognised the dominions that Britain held in North America and the Caribbean but at the same time put a stop to the aspirations of the British empire whose character was unquestionably predatory. This paper also seeks to demonstrate that the subsequent British expansion in these territories was entirely illegal, despite the excuses which invoked international law. The recognition of the British sovereignty by Spain meant that all territory not dominated by the British was Spanish. The violation of the Godolphin Treaty of 1670 by the British did not stem from lack of a precise border line. It was due to the fact that Florida―the territory over which the British colonies in North America were established―was of secondary geopolitical importance to Spain.