Wenn Krieg in postheroischer Gesellschaft ausbricht. Überlegungen zu ‚Cassandra-Rufen‘ der Literatur

Literatur hat die Fähigkeit, auf Konfliktpotenziale in Gesellschaften früher zu verweisen als alle anderen Medien. Deutschsprachige Gegenwartsliteratur reagierte engagiert auf die Kriege in dem Irak, dem ehemaligen Jugoslawien, in den Randregionen der Russischen Föderation und nicht zuletzt in Afghanistan. Es entstand eine neue Figur des Soldaten – eines Soldaten, der aus der postheroischen Gesellschaft kommt und an Kriegen psychisch und körperlich zerbricht. Solche Figuren werden in dem Beitrag anhand einiger ausgewählter Romane geschildert, wobei sich gleichzeitig die Frage stellt, wie Menschen reagieren würden, wenn ein Krieg in der postheroischen Gesellschaft und nicht an ihrem Rand ausbrechen würde.

Literatura potrafi odnieść się do potencjalnych konfliktów w społeczeństwach wcześniej niż jakiekolwiek inne media. Współczesna literatura niemieckojęzyczna z zaangażowaniem reagowała na wojny w Iraku, byłej Jugosławii, na peryferiach Federacji Rosyjskiej i wreszcie w Afganistanie. Pojawiła się nowa postać żołnierza wywodzącego się ze społeczeństwa postheroicznego, który załamuje się psychicznie i fizycznie w czasie wojny. Tego typu postaci omówiono w artykule na podstawie kilku wybranych utworów literackich, przy czym powstaje pytanie, jak ludzie mogliby zareagować, gdyby wojna wybuchła w postheroicznym społeczeństwie, a nie na jego obrzeżach.

Literature has the ability to refer to potential conflicts in societies earlier than any other media. Contemporary German-language literature reacts enthusiastically to the wars in Iraq, the former Yugoslavia, in the peripheral regions of the Russian Federation and last but not least in Afghanistan. A new figure of the soldier emerged. A soldier who comes from the post-heroic society and breaks down mentally and physically in wars. So the question arises, how would people react if a war broke out in post-heroic society and not on its fringes?