Relief in Repayment of Non-Tax Budget Receivables Granted by Local Government Units

As of 28 April 2017, amended provisions of the Public Finance Act are in force regarding the granting of relief in repayment of monetary receivables of a civil-law nature falling to government administration bodies, state budgetary units and state customs funds (e.g., fees from the lease or rental of real estate, costs of court proceedings), and non-tax budgetary receivables of a public-law nature (fines imposed by way of a penalty ticket, fines, administrative fees). The amended provisions of the Public Finance Act: with respect to civil law debts, they clearly specify when debts may be written off ex officio and when at the debtor’s request (Article 57), and they unify the premises for granting preferences in repayment of debts, which are general clauses: “important interest of the debtor” and “public interest.” The Act provides for the possibility to write off part of a debt, postpone repayment dates of all or part of a debt, or spread payment of all or part of a debt in installments – if justified by social or economic reasons, particularly the debtor’s ability to pay. Since the application of these reliefs will have a more lenient effect on the State Treasury, the body granting the relief will be able to rely on grounds other than full write-off, such as social or economic reasons, e.g. the debtor’s limited ability to pay.  

Od 28 kwietnia 2017 r. obowiązują zmienione przepisy ustawy o finansach publicznych, dotyczące udzielania ulg w spłacie należności pieniężnych mających charakter cywilnoprawny, przypadających organom administracji rządowej, państwowym jednostkom budżetowym i państwowym funduszom celowym (np. opłaty z tytułu najmu lub dzierżawy nieruchomości, koszty postępowań sądowych), oraz niepodatkowych należności budżetowych o charakterze publicznoprawnym (np. grzywny nakładane w drodze mandatu karnego, kary pieniężne, opłaty administracyjne). Zmienione przepisy ustawy o finansach publicznych: w zakresie należności o charakterze cywilnoprawnym wyraźnie określają, kiedy należności mogą być umarzane z urzędu, a kiedy na wniosek dłużnika (art. 57), oraz ujednolicają dla przesłanki udzielania preferencji w spłacie należności, stanowiące klauzule generalne: „ważny interes dłużnika” oraz „interes publiczny”. Ustawa przewiduje możliwość umorzenia należności w części, odroczenia terminów spłaty całości albo części należności lub rozłożenia na raty płatności całości albo części należności – gdy jest to uzasadnione względami społecznymi lub gospodarczymi, w szczególności możliwościami płatniczymi dłużnika. Ze względu na fakt, że zastosowanie tych ulg będzie wywoływać łagodniejsze skutki dla Skarbu Państwa, organ udzielający ulgi będzie mógł kierować się innymi niż przy całkowitym umorzeniu należności przesłankami, takimi jak względy społeczne lub gospodarcze, np. ograniczone możliwości płatnicze dłużnika.