Education in the field of cybersecurity at universities in Poland

The article characterizes the current state of development of cybersecurity education in higher education institutions in Poland. The purpose of the study is to characterize the models of cyber security education, to verify the development trends and to attempt to estimate further directions in higher education for cyber security professionals. The compiled material, obtained from publicly available databases and curricula, allowed us to formulate conclusions related to the education process itself, as well as to the confirmation of skills. A quantitative as well as qualitative analysis of the data was carried out, focused on the content of study programs. The profile of a cybersecurity graduate varies by the leading institution, as well as by the discipline under which the education is provided. Recent years show a significant increase in new majors with a social-humanities profile, which, in addition to technological issues, pay attention to the broad context of human functioning in cyberspace. An important addition to cybersecurity education, apart from formal confirmation of skills during higher education, is the certification process. This is an example of informal education, but as global experience shows, it is equally important, both from the perspective of improving specialized skills and as a formal requirement in the recruitment and employment search process.

W artykule scharakteryzowano aktualny stan rozwoju kształcenia w zakresie cyberbezpieczeństwa na uczelniach wyższych w Polsce. Celem opracowania jest charakterystyka modeli kształcenia w zakresie cyberbezpieczeństwa, weryfikacja trendów rozwojowych oraz próba oszacowania dalszych kierunków rozwoju szkolnictwa wyższego w zakresie cyberbezpieczeństwa. Zebrany materiał, pozyskany z ogólnodostępnych baz danych i programów nauczania, pozwolił na sformułowanie wniosków związanych z samym procesem kształcenia, jak i potwierdzeniem umiejętności w zakresie cyberbezpieczeństwa. Przeprowadzono ilościową i jakościową analizę danych, koncentrując się na treści programów studiów. Profil absolwenta cyberbezpieczeństwa różni się w zależności od wiodącej instytucji, a także dyscypliny, w ramach której prowadzone jest kształcenie. Ostatnie lata pokazują znaczący wzrost liczby nowych kierunków o profilu społeczno-humanistycznym, które oprócz kwestii technologicznych zwracają uwagę na szeroki kontekst funkcjonowania człowieka w cyberprzestrzeni. Ważnym uzupełnieniem edukacji w zakresie cyberbezpieczeństwa, poza formalnym potwierdzeniem umiejętności w trakcie studiów wyższych, jest proces certyfikacji. Jest to przykład edukacji nieformalnej, ale jak pokazuje globalne doświadczenie, jest ona równie ważna, zarówno z perspektywy doskonalenia specjalistycznych umiejętności, jak i formalnego wymogu w procesie rekrutacji i poszukiwania zatrudnienia.