Literatura dziecięca jako forma myślenia: dotyk

Celem artykułu jest poszerzenie pola poetyki o doświadczenia haptyczne podczas kontaktu z tekstem literackim w odniesieniu do literatury dziecięcej. Główne koncepcje zostały wypracowane w odniesieniu do kategorii somatopoetyki bazującej na poznaniu ucieleśnionym. Artykuł zwraca uwagę na zwrot materialny w badaniach nad literaturą dziecięcą oraz na odejście od traktowania jej jako konstruktu społecznego, przyznając w to miejsce prymarną rolę afektom i pracy wyobraźni. Główna teza artykułu opiera się na stwierdzeniu, że literatura dziecięca jest formą myślenia poprzez doznania haptyczne.

The article aims to expand the field of poetics with haptic experiences during contact with a literary text (concerning children’s literature). The article developed the main concepts in relation to the category of somatopoetics based on embodied cognition. The article draws attention to the material turn in children’s literature research and the departure from treating it as a social construct, assigning the primary role to affects and the imagination. The article’s main thesis claims that children’s literature is a form of thinking through haptic experiences.