Czy słuszna jest rezygnacja z prawa wyłącznego w publicznym transporcie zbiorowym?

Udzielenie i wykorzystanie prawa wyłącznego w Polsce regulowane jest zarówno na poziomie międzynarodowym, jak i krajowym. Akty prawne w tym zakresie dotyczą przede wszystkim ochrony własności intelektualnej. Mogą także odnosić się do prowadzenia działalności gospodarczej. Możliwość stosowania prawa wyłącznego w publicznym transporcie zbiorowym zawiera rozporządzenie (WE) nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. dotyczące usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 1191/69 i (EWG) nr 1107/70. W ustawie z dnia 16 grudnia 2010r. o publicznym transporcie zbiorowym dostosowujące polskie prawo do tej regulacji, przyjęto, że - w zakresie jej obowiązywania - prawo wyłączne nie będzie stosowane. Decyzja ta wywołała wiele kontrowersji. Celem jest więc przeanalizowanie skutków braku bądź wprowadzenia prawa wyłącznego na rynku regularnych przewozów pasażerskich w Polsce, ze szczególnym uwzględnieniem pozamiejskich przewozów autobusowych. Zagadnienia te są przedmiotem niniejszego artykułu.