KILKA MYŚLI O PRZYSZŁOŚCI MUZEUM

The following prognosis regarding museums was based on projecting tendencies which have been present for a couple of years into the future, by assuming a relatively stable political and economic situation. Along with the raising number of museums worldwide the number of visitors – who will be more geographically differentiated – will increase; more museums will be established in areas where only a few exist. This will be caused by: globalization (promoting museums outside Europe and showing their indispensable role as tools for maintaining cultural continuity), expansion of middle class in developing countries, IT revolution, development of international and intercontinental tourism, aggressive promotional policy of museums, especially the big ones. The gap between big art museums of international importance and small local museums of community importance, mainly historical ones, will continue to increase. The former ones will operate as cultural associates being under media pressure. The latter ones will act as major memory institutions for diverse social groups. Furthermore, becoming more dependent on the economy, big art museums will be expected to attract more visitors and, thus, increase the turnover in many service fields. This will force administration and curators to carefully watch the border that separates – and should still separate – museum as cultural institution from entertainment companies. Both big and small museums will continue to adjust permanent and temporary exhibitions to the needs of visitors raised up by media, by using more opportunities created by electronics.

Przedłużenie w przyszłość tendencji, które dają się stwierdzić od dłuższego czasu, przy założeniu w zasadzie stabilnej sytuacji politycznej i gospodarczej, pozwala sformułować następującą prognozę dotyczącą muzeów. W skali światowej ich liczba będzie rosła i będą one coraz gęstsze tam, gdzie dotąd były prawie nieobecne. Równolegle będzie rosła ich publiczność, która będzie coraz bardziej zróżnicowana geograficznie. W tym kierunku będą działać: globalizacja, która upowszechniła muzea poza Europą, a zarazem pokazała ich niezastąpioną rolę jako narzędzi utrzymania ciągłości kulturowej; zwiększanie się klasy średniej w krajach rozwijających się; rewolucja informatyczna; rozwój turystyki międzynarodowej i międzykontynentalnej; agresywna polityka promocyjna muzeów, zwłaszcza wielkich. Podział na wielkie muzea sztuki o zasięgu kosmopolitycznym i małe muzea lokalne o znaczeniu wspólnotowym, głównie historyczne, będzie się nadal pogłębiał. Te pierwsze będą funkcjonować jako kombinaty kulturalne, pod presją mediów. Te drugie będą odgrywać dla różnorakich grup społecznych rolę głównych instytucji pamięci. Wielkie muzea sztuki będą też coraz bardziej wiązane z gospodarką: wymagać się od nich będzie, by przyciągały coraz liczniejszą publiczność i uruchamiały przeto obroty w wielu dziedzinach usług. Zmusi to administrację i kuratorów do szczególnej dbałości oto, by nie przekraczać granicy, która dzieli – i powinna nadal dzielić – muzeum jako instytucję kultury od przedsiębiorstw przemysłu rozrywkowego. Zarówno w wielkich, jak w małych muzeach postępować będzie nadal dostosowywanie ekspozycji stałych i wystaw czasowych do wymagań publiczności wychowanej przez media, korzystając coraz bardziej z możliwości otwartych przez elektronikę.