Punteggiatura: norme, tendenze e complessità. I casi del punto e della virgola

Partendo dall’osservazione dei due segni principali, il punto e la virgola, misurati su due particolari forme di testualità molto diverse tra loro, il contributo si propone di mostrare come la punteggiatura − dominio da molti considerato come poco codificato e poco codificabile − risponda in effetti nell’italiano contemporaneo a precise regolarità di tipo comunicativo-testuale, che ne dirigono gli impieghi e che permettono di fissare il discrimine fra usi accettabili e usi inaccettabili dei segni.

Zaczynając od obserwacji dwóch głównych znaków interpunkcyjnych, kropki i przecinka, występujących w dwóch bardzo różnych formach tekstowych, zamierza się pokazać, jak interpunkcja – domena powszechnie uważana za mało kodyfikowaną i kodyfikowalną – odpowiada we współczesnym języku włoskim precyzyjnym regułom rodzaju komunikacyjno-tekstowego, które kierują jej użyciem i pozwalają ustanowić linię podziału pomiędzy dopuszczalnymi i niedopuszczalnymi sposobami użycia znaków interpunkcyjnych.