Dziedzictwo, pamięć, ciągłość

Kazimiera Zawistowicz-Adamska jako pierwsza wśród polskich badaczy terenowych przyjęła zasadę uznania swoich informatorów za indywidualne podmioty. Jej książka Społeczność wiejska jest dowodem nie tylko doskonałego warsztatu, ale także zawiera istotną warstwę etyczną. Jako jedna z pierwszych podkreślała znaczenie badawczego kontekstu sytuacyjnego. Taką postawę badawczą kontynuowała jej uczennica – Bronisława Kopczyńska-Jaworska, ale w swoich badaniach prowadzonych w okresie PRL, a zwłaszcza w doborze pytań stawianych informatorom, była ograniczona polityką rządzącej partii, o czym otwarcie napisała po latach. Autorka kładzie akcent na to, że dziś wciąż odkrywamy nowe, „białe” pola w historii naszych badań terenowych, po latach uświadamiamy sobie znaczenie ciągłości w nauce oraz więzi z naukowymi przodkami.