Trójstronna relacja: lekarz – dziecko – rodzice. Refleksje po przeglądzie literatury

W artykule przedstawiono wybrane elementy składające się na relację między profesjonalistami (lekarzami) a dzieckiem chorym i jego rodzicami. Założenie towarzyszące rozważaniom jest następujące: wszystkie podejmowane oddziaływania w sytuacji choroby dziecka powinny odbywać się przy udziale dwóch podmiotów – dziecka i rodziców, bowiem pominięcie jednego z nich okazuje się zakłócać realizację przyjętych celów i zadań. Bez wątpienia kluczowa w oddziaływaniach ze specjalistami jest zrozumiała trójstronna komunikacja, ponieważ od prawidłowej współpracy wszystkich podmiotów (a w przypadku małego dziecka – rodziców) zależy zarówno przebieg, jak i końcowy wynik leczenia.

This paper aims at presenting selected elements that constitute the relationship between professionals (physicians) and an ill child as well as the child’s parents. The discussion is based on the following assumption: All actions undertaken when a child is ill should be performed with two subjects participating in them: the child and the child’s parents, because the exclusion of one of them disturbs the fulfillment of specific goals and tasks. In interactions with specialists, intelligible tripartite communication is undoubtedly of key importance since the course and final outcome of treatment depend on appropriate cooperation between all subjects involved (and in the case of a small child, this includes parents).