Stary Różewicz czyta starego Staffa – i co z tego wynika?

Zawarty w tomie szara strefa (2002) cykl Appendix, w którym Tadeusz Różewicz daje swoistą replikę dziewięciu późnych wierszy Leopolda Staffa jest w artykule punktem wyjścia do krytycznego spojrzenia na stosunek Różewicza do twórczości i osoby autora Wikliny, stosunek daleki od jednoznaczności, mimo deklaracji uwielbienia dla „Starego Poety”, jak Różewicz Staffa nazywał. Jednocześnie podjęta zostaje próba weryfikacji utrwalonych w historii literatury polskiej przekonań na temat wpływu twórczości młodego Różewicza na ostatnie tomy poetyckie Staffa, przekonań ukształtowanych nie bez udziału samego Różewicza, szczególnie jako autora antologii wierszy Staffa Kto jest ten dziwny nieznajomy (1964), zawierającej Posłowie, które jest jedną z najważniejszych wypowiedzi Różewicza na temat poezji.