Strategie radzenia sobie polskiej młodzieży ze szkół ponadpodstawowych z wykluczeniem społecznym

Przedstawione w artykule badanie miało za zadanie wykrycie strategii zachowania, które podejmują uczniowie w sytuacji bycia ofiarą ostracyzmu rówieśniczego. W hipotezach badawczych przewidywano, że wykluczenie jest predyktorem wzrostu zachowań agresywnych i wzrostu poziomu ulegania prośbom rówieśników oraz predyktorem podejmowania konstruktywnych strategii radzenia sobie z wykluczeniem.
Jako narzędzia badawcze zastosowano Skalę Agresji Durke-Bussa (SABD), Kwestionariusz Wykluczenia w Szkole i Kwestionariusz Uległości oraz utworzony na potrzeby tego badania Kwestionariusz Strategii, który uwzględnia działania pozytywne i negatywne.
Badanie wykazało, że bycie ofiarą ostracyzmu sprzyja sięgnięciu po aspołeczne strategie reagowania oraz, że przedłużające się w czasie doświadczenie wykluczenia sprzyja spadkowi uległości. Ponadto osoby wykluczane wykazują deficyt z zakresie stosowania strategii pozytywnych na rzecz negatywnych.