Edukacja zdalna w potrzasku archaizmu i nowoczesności

"Problematyka nowoczesności kształcenia to temat skłaniający do nieoczywistych dyskusji i zaskakujących konkluzji. Doświadczenia praktykowania edukacji on-line (a takim było np. kształcenie na poziomie uniwersyteckim) pozwalają formułować pytania o to, jakie kształcenie zasługuje na miano bycia nowoczesnym, a jakie nie, oraz czy aby wykorzystywanie nowoczesnych technologii w kształceniu na pewno oznacza nowoczesność kształcenia? W artykule stawiam tezę, że praktyka edukacji zdalnej obnażyła fałsz mitu o utożsamieniu nowoczesności kształcenia z kształceniem wykorzystującym nowoczesne technologie i to na każdym poziomie edukacji. Technologie stanowią jedynie nowoczesne narzędzia, możliwe do wykorzystania w pracy dydaktycznej, ale nie przesądzają o nowoczesności kształcenia. Można z powodzeniem tkwić nadal w modelu dziewiętnastowiecznej edukacji transmisyjnej i jej regułom podporządkowywać wykorzystywanie funkcjonalności platform zdalnego nauczania. [...]
Nowoczesność kształcenia zatem nie może być utożsamiana tylko z posługiwaniem się nowoczesnymi technologiami, ale wyrażać się powinna w korzystaniu z najnowszych ustaleń pedagogiki i psychologii dotyczących konstruowania procesu kształcenia poszerzonego o środowisko pracy zdalnej" [z wprowadzenia].