Język muzeum, czyli o nowych sposobach odczytywania wystaw

Artykuł stanowi refleksję na temat współczesnego muzeum. Ukazuje przestrzeń wystawienniczą, z jednej strony jako przestrzeń narracji – miejsce dialogu obiektów, kuratorów i widzów, z drugiej jako narrację przestrzeni – legitymizującą dzieła i formującą ich przekaz. Najistotniejszy kontekst stanowią badania sytuujące się w obszarze nowej muzeologii, wskazujące na możliwość wprowadzenia do języka muzeum elementów interdyscyplinarnych, również z zakresu literaturoznawstwa.

Linguistic theory which Mieke Bal presented in her text The Talking Museum, reproduced in the book Double Exposures: The Subject of Cultural Analysis, is one of the clearest signs of the New Museology. This self- critical field indicates changes in museum studies at the end of the twentieth century.