Terrestrial deposits from the Słupsk bank as an evidence of the late glacial and early holocene Baltic sea level

Badania sejsmoakustyczne oraz analizy osadów (litologiczne, palinologiczne, malakologiczne), a zwłaszcza datowania radiowęglowe torfów, pozwoliły na szczegółową charakterystykę stanowiska późnoglacjalnych i wczesnoholoceńskich torfów i osadów jeziornych we wschodniej części Ławicy Słupskiej. Wykazano, że od deglacjacji do początków transgresji litorynowej, około 8000-7500 lat BP, Ławica Słupska była lądem, a maksymalny poziom wód w zbiornikach bałtyckiego jeziora lodowego i jeziora ancylusowego nie był wyższy niż 24-25 m poniżej współczesnego poziomu morza.