Procesowo zorientowana kultura organizacyjna w organizacjach sektora publicznego

Procesowe podejście do zarządzania organizacją wiąże się z postrzeganiem rzeczy zorganizowanych jako zbiory zespołowych działań, powiązanych ze sobą w taki sposób, aby w ich rezultacie powstała wartość atrakcyjna dla nabywcy1. Jest ono alternatywą dla funkcjonalnego modelu organizacji. W podmiotach sektora publicznego, niejednokrotnie zdarza się, że rozbudowane struktury prowadzą do autonomizacji poszczególnych obszarów w ramach tych struktur, co nazywane jest efektem silosów. Poszczególne komórki nie koncentrują się na zrozumieniu klienta i dostarczeniu mu usługi zgodnej z jego aktualnym stanem potrzeb, ale zabezpieczają własny, wewnątrzwydziałowy interes. Prowadzić to może do wydłużania czasu realizacji kontraktów, zwiększenia kosztów działania i obniżenia elastyczność organizacji.

The process approach to organization management is based on the assumption that things are organized into sets of collective and interlinked activities that aim to generate value, which is attractive to a consumer48. This approach is an alternative to the functional model of organization. In public sector institutions, an autonomy of particular areas within expanded structures often takes place. It is called ‚the silo effect’: particular departments are not focused on understanding customer’s current needs and on supplying adequate service, but on securing their own, internal interests. This may result in extending time needed to carry out the contracts, in cost increase as well as in decrease in flexibility of organization.

Процессуальный подход к управлению организацией связан с восприятием вещей, организованных как наборы коллективных действий, связанных друг с другом таким образом, чтобы в их результате возникла привлекательная для покупателя ценность. Это альтернатива функциональной модели организации. В субъектах публичного сектора неоднократно случается, что разросшаяся организационная структура ведет к автономизации отдельных областей в рамках этой структуры, что называется эффектом „cилосных башен”. Отдельные отделы не сосредоточиваются на понимании клиента и предоставлении ему услуги, соответствующей его актуальным потребностям, но обеспечивают свои внутренние интересы. Это может вести к замедлению темпов реализации контрактов, увеличению расходов на деятельность и снижению гибкости фирмы.