Władze cywilne wobec ataków terrorystycznych w norwegii w 2011 roku : przywództwo, zasoby kulturowe i język politycznego opisu

Przedmiotem rozważań są mechanizmy wyłonienia się przywództwa i ukształtowania struktury dowodzenia po stronie organów państwa w pierwszych chwilach po ataku w Oslo i podczas ataku na wyspie Utøya, w kontekście kultury organizacyjnej oraz struktury służb. Opisano proces akomodacji do sytuacji władz polityczych oraz kierownictwa policji, straży pożarnej i ratownictwa medycznego. Zanalizowano sformułowanie narracji medialno-politycznej w obliczu zamachu, oraz wpływ aktów terroru oraz narracji na samopostrzeganie się osób zatrudnionych w ośrodkach zarządzania państwem. Wybór narracji przez władze polityczne miał na celu zachowanie spójności elity państwa, określenie wspólnoty losu, ustawienie symboliki i przywrócenie spokoju społecznego. Działania symboliczne elity politycznej doprowadziły jednak do utraty władzy przez partię rządzącą, a w perspektywie długofalowej – do osłabienia poczucia bezpieczeństwa kulturowego.

The aim of this article is to explain mechanisms of decision-making and effective leadership in a police-rescue operation during the Oslo and Utøya terrorist attack, especially considering the organizational patterns of Norwegians. The build up of a command structure and its accomodation to a general political and professional emergency, fire department and police department structure has been described. Constructing and developing of a political narration to describe the terrorist attack and effects of this development on general public has been been analyzed. A broad narrative was intended to enhance the cohesion of the power elite, to describe a community of destiny, to impose the symbolic language, so to regain the public trust and a sense of tranquillity. Symbolic actions by the power elite has not been efficient enough to allow the government to prevail the 2013 elections and has decreased the level of public trust in government’s handling of policy.