Eksperyment, symulacja - techniki projektowe i wyzwania edukacyjne

Architektura, dziedzina oparta na kanonie i proporcji, interpretuje rzeczywistość w sposób idealistyczny. Przenosi znaczenia i kody rozpoznawalne dzięki zanurzeniu w tradycji. Kształtuje uformowania przestrzenne odpowiadające konwencjom oraz sprawdzone w długotrwałych procesach użytkowania. Wychodząc z założeń anglosaskiego empiryzmu, artykuł stara się określić klasyczny eksperyment oraz zbadać, czy jest on efektywnym narzędziem architektury. Poszukuje odpowiedzi na pytanie, czy metoda doświadczalna wspomaga działania twórcze i czy proces ten zmienił się w kontekście upowszechnienia technologii informacyjnej. Tłem rozważań są przykłady współczesnych budowli oraz wybrane prace studenckie realizowane w ramach studiów ASK na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej.

Architectural practice, based on canon and proportion, interprets reality in a idealistic way. Communicates meanings based on codes recognizable in the context of tradition. Shapes spatial forms - corresponding to conventions and proven in long-term processes of use. Based on the assumptions of Anglo-Saxon empiricism, the paper seeks to identify the classic experiment and examine if it is an effective tool of architecture. It looks for answers to the question of whether the experimental method supports the creative activities and whether this has changed in the context of information age. Case study contains examples of modern buildings and selected student works expressing ASK program specificity.