Effect of magnesium on beneficial organisms

The paper presents the results of research on magnesium effect on beneficial enthomopathogenic fungi and nematodes as well as some predatory arthropods. Magnesium fertilization of soil contaminated with heavy metals does not significantly affect numbers of the majority of epigeal invertebrates, but it may influence numbers of single species, favouring the occurrence of some (Bembidion sp.) while restricting the presence of others (Harpalus rufipes De Geer). Magnesium synergism with heavy metal ions has been found to increase infectiveness and pathogenicity of enthomopathogenic fungi. Magnesium, in a dose of 160 mg⋅dm-3 present in the medium, significantly enhances pathogenicity of fungi, such as Beauveria bassiana, Paecilomyces farinosus, Paecilomyces fumoso-roseus or Metarhizium ansopliae. Increased pathogenicity of Steinernema carpocapsae and Heterorhabditis bacteriophora towards test insects has also been observed when magnesium ions were added to a solution in which these nematodes were kept. An effective magnesium dose differed depending whether the nematodes were used separately for test insects (450 mg⋅dm-3) or jointly with enthomopathogenic fungi (320 mg⋅dm-3). This protective effect of magnesium ions on beneficial microorganisms has also been observed in soil contaminated with heavy metals. An addition of magnesium to a solution in which enthomopathogenic nematodes were kept (160 mg⋅dm-3) and to a medium on which fungi were cultured (320 mg⋅dm-3) increased pathogenic abilities of these organisms in contaminated soil to a very high degree (10- to 300- fold higher than the natural heavy metal content in soil).

W pracy zestawiono wyniki badań nad wpływem magnezu na pożyteczne grzyby i nicienie owadobójcze oraz wybrane stawonogi drapieżne. Nawożenie magnezowe gleby skażonej metalami ciężkimi nie wpływa istotnie na liczebność większości grup bezkręgowców naziemnych, może jednak wpływać na liczebność pojedynczych gatunków, sprzyjając występowaniu jednych (Bembidion sp.), a ograniczając występowanie innych (Harpalus rufipes De Geer). Stwierdzono synergizm magnezu z jonami metali ciężkich w podnoszeniu infekcyjności i patogenicznści grzybów owadobójczych. Magnez obecny w pożywce, w dawce 160 g.dm-3, istotnie podwyższał patogeniczność takich grzybów, jak: Beauveria bassiana, Paecilomyces farinosus, Paecilomyces fumoso-roseus, Metarhizium ansopliae. Zaobserwowano również zwiększenie patogeniczności nicieni owadobójczych Steinernema carpocapsae i Heterorhabditis bacteriophora wobec owadów testowych po dodaniu jonów magnezu do roztworu, w którym przechowywano te nicienie. Efektywna dawka magnezu była zróżnicowana, zależnie od tego, czy nicienie stosowano samodzielnie wobec owadów testowych (450 mg.dm-3), czy te¿ wraz z grzybami owadobójczymi (320 mg.dm-3). Obserwowano także protekcyjny wpływ jonów magnezu na pożyteczne mikroorganizmy w warunkach gleby zanieczyszczonej metalami ciężkimi. Dodanie magnezu do roztworu, w którym przechowywano nicienie owadobójcze (160 mg-.dm-3), i do pożywki, na której hodowano grzyby (320 mg.dm-3), zwiększało zdolności patogeniczne tych organizmów w warunkach gleby skażonej metalami ciężkimi nawet w bardzo wysokim stopniu (10-300-krotnie wyższa zawartość metali ciężkich w glebie ponad zwartość naturalną).