Karnoprawna regulacja nieodpłatnego zatrudniania osób pozbawionych wolności

Niniejszy artykuł poświęcono problematyce nieodpłatnego zatrudnienia osób pozbawionych wolności. Mimo że zatrudnienie skazanych było regulowane już w okresie dwudziestolecia międzywojennego (§ 179 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 20 czerwca 1931 r. w sprawie regulaminu więziennego ), a następnie w Kodeksie karnym wykonawczym z 1969 roku (m.in. pod postacią art. 49 § 4 i 5 k.k.w.), to obecna kodyfikacja nie rozwiązuje wszystkich narosłych przez lata problemów, a w pewnym sensie generuje nowe. Bodaj najistotniejszą kwestią jest brak wystarczającej liczby miejsc pracy dla skazanych, którzy chętnie podjęliby zatrudnienie. W związku z tym pod znakiem zapytania stoi model wychowawczego oddziaływania i resocjalizacji przez pracę.

This article is devoted to the problem of unpaid employment of persons deprived of their liberty. Although the employment of convicts was already regulated in the interwar period (§ 179 regulation of the Minister of Justice of 20 June 1931 concerning prison regulations), and then in the Executive Penal Code of 1969 (including the form of art. 49 § 4 and 5 of the Executive Penal Code), current codification does not solve all the problems accrued over the years, and in some sense generates new. Perhaps the most important flaw is the lack of a sufficient number of jobs for convicts who would like to work. Therefore, a question mark is a model of educative influence and rehabilitation through work.