Jahwe jako „prędki świadek” w Ml 3,5b. Niezwłoczność Bożego działania w obliczu kryzysu tożsamości religijnej Izraela na początku V w. przed Chr.

Celem artykułu jest analiza egzegetyczna obrazu Boga „prędkiego świadka” (Ml 3,5b) na tle żydowskiej tradycji biblijnej, międzytestamentalnej i rabinicznej. Przez nawiązanie do deuteronomistycznej instytucji świadka, gwarantującej przestrzeganie Przymierza synajskiego, obraz implicite wskazuje na kryzys tożsamości religijnej i tych instytucji, skupionych wokół świątyni, które miały tej tożsamości strzec i ją pielęgnować. Obraz Boga „prędkiego świadka”, który przybywa do swej świątyni, żeby wykonać wyrok na łamiących Przymierze i zainaugurować definitywną erę sprawiedliwości, jest odpowiedzią, jakiej prorok udziela wątpiącym w Bożą sprawiedliwość.

The article aims at the exegetical analysis of the imagery of God as a “swift witness” (Malachi 3:5b), against a backdrop of the Jewish biblical, inter-testamental and rabbinic traditions. By its reference to the deuteronomistic institution of the witness, which guaranteed the observance of the Sinaitic covenant, the image implicitly indicates a crisis of religious identity, as well as the crisis of the institutions connected with the temple – which were supposed to safeguard and cultivate this identity. The image of God as a “swift witness” who comes to his temple to execute judgment on those who break the Covenant, and to inaugurate the ultimate era of justice, is the prophet’s answer to all those who harbor doubt about God’s justice.