Eurolinguistischer Blick auf Willy Brandt – Frieden fördern durch Überwindung rhetorischer Grenzen

Eurolinguistyczne spojrzenie na Willy’ego Brandta – promowanie pokoju przez przezwyciężanie retorycznych granic Lata 1969-1971 są ważne w kontekście zakończenia „zimnej wojny”: wyznaczają początek i pierwsze sukcesy nowej polityki zagranicznej Willy’ego Brandta. Na podstawie deklaracji rządowych, tekstów umów, protokołów rozmów i wystąpień telewizyjnych w artykule pokazano, że jedną z „cegiełek” do sukcesu Brandta stanowi przezwyciężenie dotychczasowych granic retorycznych. Jego retoryka wyróżnia się: (1) szybkim wcielaniem słów w czyny, (2) świadomością specyficznych dla kultury słów-symboli, (3) tworzeniem nowych słów-symboli o pozytywnym wartościowaniu, (4) wariacją słów w zależności od adresata, (5) (dobrą) komunikacją z osobami sprawującymi władzę.   1969-1971 sind wichtige Jahre in der Beendigung des Kalten Krieges: Beginn und erste Früchte der neuen Auslandspolitik Willy Brandts. Anhand von Regierungserklärungen, Vertragstexten, Gesprächsprotokollen und Fernsehansprachen wird exemplarisch gezeigt, dass ein Baustein für den Erfolg Brandts in der Überwindung bisheriger rhetorischer Grenzen liegt. Seine Rhetorik zeichnet sich aus durch: (1) zeitnahes Umsetzen von Worten in Taten, (2) Bewusstsein um kulturspezifische Symbolwörter, (3) Schaffen neuer positiver Symbolwörter, (4) adressatenbewusste Wort-Variation, (5) (gute) Kommunikation zu Machtinhabern.

1969 to 1971 are important years in the end of the Cold War: the beginning and initial successes of Willy Brandt’s new foreign policy. By means of government declarations, texts of treaties, records of conversation and TV speeches, this article illustrates that one constituent of Brandt’s success lay in his overcoming the traditional limits of rhetoric. His rhetorical style features: (1) the prompt implementation of words into action, (2) an awareness of culture-specific symbolic words, (3) the creation of new positive symbolic words, (4) addressee-specific word variation, and (5) (good) communication with political rulers (and an avoidance of their opponents).

1969-1971 sind wichtige Jahre in der Beendigung des Kalten Krieges: Beginn und erste Früchte der neuen Auslandspolitik Willy Brandts. Anhand von Regierungserklärungen, Vertragstexten, Gesprächsprotokollen und Fernsehansprachen wird exemplarisch gezeigt, dass ein Baustein für den Erfolg Brandts in der Überwindung bisheriger rhetorischer Grenzen liegt. Seine Rhetorik zeichnet sich aus durch: (1) zeitnahes Umsetzen von Worten in Taten, (2) Bewusstsein um kulturspezifische Symbolwörter, (3) Schaffen neuer positiver Symbolwörter, (4) adressatenbewusste Wort-Variation, (5) (gute) Kommunikation zu Machtinhabern.