Prawnokarne aspekty bigamii w Polsce w okresie dwudziestolecia międzywojennego

Okres dwudziestolecia międzywojennego charakteryzował się brakiem jednolitych przepisów prawnych regulujących instytucję małżeństwa. W poszczególnych dzielnicach obowiązywały różne przepisy prawne, będące spuścizną po dawnym ustawodawstwie zaborczym. W zależności od deklarowanego wyznania lub miejsca zamieszkania ustawodawca narzucał mieszkańcom określonego obszaru konkretne przepisy dotyczące zarówno zawarcia, jak i rozwiązania małżeństwa. Należy jednak zaznaczyć, iż powierzenie w centralnej i wschodniej Polsce jurysdykcji cywilnej w sprawach małżeńskich sądom kościelnym wpłynęło na szerzące się w dwudziestoleciu międzywojennym zjawisko bigamii, które stało się ogromnym wyzwaniem dla władzy ustawodawczej, a przede wszystkim sądowniczej.

The interwar period was marked by the lack of uniform laws regulating the institution of marriage. Particular districts had different legal regulations as a legacy of the former legislation binding in the partitioned Poland. Depending on a professed faith or a place of residence, the legislator imposed on inhabitants of a particular district specific provisions pertaining both to entering into and dissolution of marriage. However, it should be noted that in central and eastern Poland entrusting civil jurisdiction in matrimonial cases to ecclesiastical courts contributed to the phenomenon of bigamy spreading in the interwar period, which became an enormous challenge to the legislative and primarily to the judiciary.