Sediment accumulation rates in the gotland deep, Baltic proper obtained by 210 Pb and 137 Cs Methods

Geochronology of sediments has important contribution to limnology and geochemistry including studies of accelerated eutrophication or regional erosion rates. It is also widely used to determine recent history of anthropogenic pollution and material balance [2]. Several different methods may be used to determine the ages of sediment layers. Historically, chronology has been based on qualitative methods such as stratigraphy, tectonics and morphology. However, the best results are obtained by means of radiometric dating, based on radioactive element activity e.g. radiocarbon, thorium, radiolead [11, 13].

Metoda ołowiowa jest powszechnie używana do oznaczania wieku osadów. Dodatkowo pozwala ona lepiej zrozumieć procesy geochemiczne zachodzące w osadach. W celu poprawy jakości wyników metodę ołowiową weryfikuję się używając 137 Cs. Poniższy artykuł dotyczy porównania szybkości sedymentacji osadów uzyskanych przy pomocy metody ołowiowej (model CRS- Constant Rate of Supply) z wynikami uzyskanymi za pomocą 137 Cs. Obliczenia wykonane zostały dla dwóch osadów pobranych z Głębi Gotlandzkiej. Wyznaczone metodą ołowiową wartości współczynników sedymentacji (0,7 mm/rok dla I stacji i 0,5 mm/rok dla II stacji) były niższe od współczynników sedymentacji obliczonych za pomocą 137 Cs (1,5 mm/rok dla I stacji i 1,7 mm/rok dla II stacji). Rozbieżność była spowodowana mieszaniem powierzchniowym osadów.