The Policy of the Piłsudski’s Camp towards the Slovak Question (1918–1939)

The Slovak question played a key role in the foreign policy implemented by the Second Republic of Poland during the interwar period. Representatives from the most important currents of the Polish interwar political scene highlighted the significance of the relations between Warsaw and Bratislava, as evidenced by the presence of this issue in the programmatic documents, journalism, memoires and speeches of particular politicians. Slovakia was the object of interest among many socialists, nationalists, Christian-Democratic politicians, conservatives, and peasants. Also, the leading activists of the Piłsudski’s Camp, who from the very beginning had a clear yet not always precise vision of Polish diplomatic measures in this respect, largely dealt with the Slovak question. It should be emphasized that the distinctive feature of Piłsudski’s political thought during the interwar period was broadly construed mid-European consolidation. The aim of the article was the analysis of the foreign policy of the Piłsudski’s Camp towards the Slovak question between 1918 and 1939, with special focus on the conditions of Polish-Slovak relationship, the mutual attitude of the Polish authorities and Slovak autonomists towards each other, the role of Slovaks in Polish integration projects as well as the relations between the Second Republic of Poland and the Slovak in the years 1938–1939.

Kwestia słowacka odegrała ważną rolę w polityce zagranicznej realizowanej przez Drugą Rzeczpospolitą w okresie międzywojennym. Wagę relacji dwustronnych między Warszawą a Bratysławą dostrzegali przedstawiciele najważniejszych nurtów międzywojennej polskiej sceny politycznej, o czym świadczy uwzględnienie tego zagadnienia w dokumentach programowych, publicystyce, wspomnieniach i wypowiedziach poszczególnych polityków. Słowacja pozostawała w zainteresowaniu socjalistów, narodowców, chadeków, konserwatystów i ludowców. Problematyce słowackiej wiele miejsca poświęcali również czołowi działacze obozu piłsudczykowskiego, którzy od początku mieli wypracowaną, choć nie zawsze precyzyjną koncepcję działań polskiej dyplomacji w tym zakresie. Należy podkreślić, że szeroko rozumiana konsolidacja środkowoeuropejska stanowiła wyróżnik piłsudczykowskiej myśli politycznej w okresie międzywojennym. Celem artykułu była analiza polityki zagranicznej obozu piłsudczykowskiego wobec kwestii słowackiej w latach 1918–1939 ze szczególnym uwzględnieniem: uwarunkowań relacji polsko- -słowackich, relacji władz polskich z autonomistami słowackimi, roli Słowacji w polskich projektach integracyjnych oraz stosunków politycznych Drugiej Rzeczpospolitej i Państwa Słowackiego w latach 1938–1939.