“If Englishness doesn’t define me, redefine Englishness”: Cultural Difference and Cultural Diversity in the London Cityscape

Dychotomia: Tożsamy/Inny niezmiennie określa pozycję wypowiadającego się podmiotu, stawiając go albo w centrum, albo na jego obrzeżach. Punktem wyjściowym dla przedstawionych w niniejszym artykule rozważań są teorie badacza postkolonialnego Homiego K. Bhabhy. Bhabha podkreśla udział kultury w wytwarzaniu narodu i proponuje kulturową konstrukcję pojęcia narodowości jako „formy afiliacji społecznej i tekstualnej”, jego zaś mieszkańców definiuje jako „historyczne ‘przedmioty’ pedagogiki nacjonalistycznej […] i ‘podmioty’ procesu nadawania znaczenia”, a więc nośniki przeszłości i teraźniejszości. Jak pokazują przywołane w analizie brytyjskie pisarki Monica Ali (w Brick Lane) i Zadie Smith (w Białych Zębach), kategoryzowanie jednostek i grup ze względu na ich przynależność etniczną, rasową czy kulturową nie ma już przełożenia na binarne opozycje i politykę różnicy ukazaną w Marionetkach V.S. Naipaula. Nałożenie się różnorodnych, niejednokrotnie przeciwstawnych indeksów sprawia, że trudno zastosować esencjonalizm do wysoce hybrydyzowanych jednostek. Kultura Innego została przeszczepiona na grunt centrum, które dotąd było uważane przez Tożsamego za homogeniczne.