Interculturalism in Crisis Response Operations

Deriving from the very concept, colere (culture) should indicate a significant, and at the same time, the main factor which is a human society. Culture exists in close proximity to people and their activities. Subsequently, through participation in a particular social group, everyone may create a system which is called culture. The foregoing interaction highlights the impact of culture on human behaviour and the people’s ability to model and create “the foundations of culture”. Culture forms the human individuality, which over time improves and enriches it, or on the contrary – affects its gradual loss. This means that man exists due to culture – and culture positively coexists or negatively disappears through human actions. Dynamic trends in the civilizational development of countries, changes in the environment, progress in science, engineering and technology, and in particular information lead to the appearing of new socio-cultural tools for new policy scenarios of military security. The constant dynamism of these phenomena requires, from our currently formed Armed Forces, mainly bearing the burden of maintaining military security, but also new, unconventional and at the same time resolute response, even to minor regional conflicts which incidentally may become dangerous for Poland over time. Responding to emerging threats will not be unilateral or brief, as the experiences in the former Yugoslavia and in the Middle East indicate. For a long time, the security of the states was based on military force. Force and sovereignty were the cornerstones of the system of national states. The rest of the military structure was subordinated to the remaining components of the state, e.g., natural resources, geographic location, demographic potential, scientific and technological advancement, etc. Over time, this condition has changed. After the Second World War, two alliances of states centered around the empires of powerful military forces were formed. The rise of military potentials on both sides did not cause the necessity to their use. These potentials have become a great means of deterrence and political influence on their opponents.

Pod pojęciem colere (kultury) należy wskazywać znaczący i jednocześnie główny czynnik je konstytuujący, jakim jest ludzka społeczność. Kultura istnieje w ścisłym powiązaniu z człowiekiem i jego działalnością. Zaś każdy z nas poprzez przynależność do określonych grup społecznych może kreować system, jakim jest kultura. Zachodząca interakcja podkreśla wpływ kultury na postępowanie człowieka oraz na ludzką umiejętność modelowania i tworzenia „podstaw kulturowych”. Kultura kształtuje ludzkie indywidualności, które z czasem ją wzbogacają i udoskonalają, bądź też odwrotnie – wpływają na jej stopniowe zatracanie. Oznacza to, że człowiek istnieje dzięki kulturze i kultura – pozytywnie – istnieje bądź – negatywnie – zanika poprzez ludzkie działania. Dynamiczne trendy w rozwoju cywilizacyjnym państw, zmiany w środowisku naturalnym, postęp w nauce, technice i technologii, głównie informacyjnej, sprawiają, że pojawianie się nowych scenariuszy polityki bezpieczeństwa militarnego musi nieść ze sobą nowe narzędzia społeczno-kulturowe. Ciągła dynamika tych zjawisk wymaga od naszych obecnie tworzonych Sił Zbrojnych, głównego podmiotu dźwigającego ciężar utrzymania bezpieczeństwa militarnego kraju, nowego i niekonwencjonalnego, lecz zdecydowanego reagowania nawet na niewielkie konflikty regionalne, które z czasem mogą stać się niebezpieczne dla Polski. Reagowanie na pojawiające się zagrożenia nie będzie aktem jednostronnym i krótkotrwałym, jak wskazują doświadczenia w byłej Jugosławii i na Bliskim Wschodzie. Przez długi czas bezpieczeństwo państw oparte było na sile militarnej. Siła i suwerenność stanowiły kamienie węgielne systemu państw narodowych. Budowie siły wojskowej podporządkowane zostały inne komponenty stanowiące o pozycji państwa: zasoby naturalne, położenie geograficzne, potencjał demograficzny, stan zaawansowania naukowego i technologicznego itp. Z czasem stan ten uległ zmianie. Po drugiej wojnie światowej powstały dwa bloki państw skupione wokół mocarstw dysponujących potężną siłą wojskową. Narastanie potencjałów militarnych po obu stronach nie powodowało konieczności ich użycia. Potencjały te stały się doskonałym środkiem odstraszania i politycznego oddziaływania na swoich przeciwników.