Balancing between professional and private life

The idea of reconciling work with personal life was in its heyday at the turn of the 20th century when people realised that it was impossible to completely separate these inextricably linked spheres of human existence. Neglecting either of them, and not only in the scientific discourse but also in everyday life, is in many aspects detrimental to close relationships and to the performance at work. Nevertheless, a perfect combination of these two dimensions of human activity seems almost unattainable, as a growing number of contemporary studies show. Becoming involved in one entails some negligence in the other. The family context represents a relevant example of the attempts to reach the work-life balance. It is increasingly frequent that the contemporary young adults’ generation prioritise work, individual career, and personal development in their hierarchy of values. They delay their decisions on starting a family, having children, or simply settling down until they have achieved an adequate status and prosperity. Seeking to satisfy the need for close bonds, many young adults engage in only temporary relationships (cohabitation, swingers), but also create substitutes thereof. This generation succumbs to a growing sense of loneliness, despite the fulfilling careers or satisfying material and social statuses.

Idea godzenia pracy zawodowej z życiem osobistym przeżywała swój rozkwit na przełomie XX i XXI wieku, kiedy zrozumiano, że nie jest możliwe zupełne rozłączenie tych dwóch sfer funkcjonowania człowieka, ponieważ nierozerwalnie się splatają. Pomijanie jednej lub drugiej sfery, nie tylko w dyskursie naukowym, ale także w codziennym życiu, ukazuje wiele strat w obszarze bliskich relacji (zaniedbania), ale także niższą wydajność pracy. Niemniej jednak, idealne połączeni obu tych wymiarów aktywności człowieka wydaje się niemal niemożliwe, jak pokazuje rosnąca liczba współczesnych badań. Zaangażowanie w jedną pociąga za sobą zaniedbania w tej drugiej sferze. Kontekst rodzinny jest znaczącym przykładem prób godzenia pracy zawodowej z życiem osobistym. Współczesne młode pokolenie osób dorosłych w swej hierarchii wartości stawia na pierwszym miejscu coraz częściej pracę zawodową i indywidualną karierę oraz rozwój osobisty. Ta młoda generacja odsuwa w czasie decyzje o założeniu rodziny, poczęciu dzieci czy ustabilizowaniu się, do momentu osiągnięcia odpowiedniego statusu oraz dobrobytu materialnego. W celu spełnienia potrzeby bliskich relacji wielu z młodych dorosłych wiąże się jedynie w związkach przejściowych (kohabitację, swingersi), ale także tworzy substytuty więzi. Pokolenie to doświadcza rosnącego poczucia osamotnienia, pomimo spełnienia zawodowego, satysfakcjonującej pozycji materialnej czy społecznej.