“I Disagree”: Narratives of Empowerment in Poppy’s Project

In this article I shall examine how Poppy uses her extreme grotesque effect to construct visual, audial and lyrical narratives of empowerment – in gender, personal, and musical context. I shall shed a light on the way her self-awareness as a female vocalist deconstructs the image of ‘metal woman’ – through subversive combination of hyperfeminine image with aggressive music and involved lyrics – to expose excluding paradigms which determine female presence in metal. Finally, I shall show how her post-genre aesthetics undermines hardened determinants of what is, and what is not ‘metal’.

W niniejszym artykule zbadam, w jaki sposób Poppy używa ekstremalnego efektu groteski by skonstruować wizualną, audialną i liryczną narrację emancypacyjną – w kontekście genderowym, osobistym i muzycznym. Zanalizuję sposób, w jaki samoświadomość Poppy jako wokalistki dekonstruuje wizerunek „metalowej kobiety” – poprzez subwersywne połączenie hiperkobiecego wizerunku z agresywną muzyką i zaangażowanymi tekstami – by obnażyć wykluczające paradygmaty warunkujące kobiecą obecność w metalu. Wykażę, jak jej estetyka “post-genre” podważa skostniałe wyznaczniki tego, co jest, a co nie jest “metalem”.