Samodziałowa broń palna w materiale Laboratorium Kryminalistycznego KWP w Krakowie i Zakładu Medycyny Sądowej UJ CM w Krakowie – próba systematyki

Pomimo bardzo dużej różnorodności samodziałowej broni palnej można dostrzec powtarzalność działań jej wytwórców – uwarunkowaną celem, w jakim ją wytwarzają (np. kłusownictwo), i dostępnością do odpowiednich technologii. Celem pracy jest próba usystematyzowania rodzajów broni palnej wyrabianej samodziałowo – na podstawie opinii opracowanych w Pracowni Badań Broni i Balistyki Laboratorium Kryminalistycznego Komendy Wojewódzkiej Policji w Krakowie (LK KWP) oraz w oparciu o przeprowadzone badania egzemplarzy broni znajdujących się w zbiorach krakowskiego Zakładu Medycyny Sądowej (ZMS). W analizowanym materiale znalazły się zarówno prymitywne urządzenia wykonane prostymi metodami, bez dbałości o precyzję czy estetykę wykończenia, jak i egzemplarze starannie dopracowane, w których wykorzystano indywidualne rozwiązania konstrukcyjne, lub kopiujące fabryczną broń. Broń wytwarzaną samodziałowo najogólniej można podzielić na przeróbki i konstrukcje samodzielne. Przerabianie dotyczy najczęściej broni alarmowej, gazowej oraz pneumatycznej. Polega ono na usunięciu fabrycznych zabezpieczeń, a w przypadku urządzeń pneumatycznych – na modyfikacjach technicznych, mających umożliwić odstrzelenie naboju i miotanie pocisków przy wykorzystaniu ciśnienia gazów powstających w trakcie spalania się materiału miotającego. W samodzielnych konstrukcjach w części egzemplarzy zastosowano elementy broni fabrycznej, najczęściej lufy; jednak w większości przypadków wytwarzane są one od podstaw. Broń samodziałowa, nawet ta bez oryginalnych części, wykorzystuje zazwyczaj amunicję do broni palnej posiadającej w swojej konstrukcji pociski lub w niektórych przypadkach amunicję tzw. ślepą, tj. nieposiadającą pocisków w swojej konstrukcji, przerobioną na amunicję tzw. ostrą, tj. z dołączonymi pociskami.

Despite a very large variety of improvised firearms, repeatability of certain actions of the manufacturers can be observed, reflecting the purpose to which such weapons are produced (e.g. poaching), and the availability of appropriate technologies. The aim of this article is to make an attempt to systematize improvised firearms on the basis of the expert opinions elaborated at the Weapon Research and Ballistics Department of the Voivodeship Police Headquarters in Kraków (LK KWP) as well as studies carried out on weapons belonging to the collection of the Department of Forensic Medicine (ZMS) in Kraków. Research material included both primitive devices made by using simple methods and without concern for accuracy or aesthetics, as well as fine-tuned pieces with individual design solutions or copies of factory-made weapons. Improvised firearms can generally be divided into conversions and own designs. The conversion most frequently applies to alarm, gas or pneumatic weapons. It consists in removing factory safety mechanisms or, in the case of pneumatic weapons, in introducing technical modifications, which enable to blast off the cartridge and discharge the projectile by means of gas pressure arising during combustion of the propellant. Own designs may contain certain factory elements, most frequently the barrel, however, in most cases, they are manufactured from scratch. Improvised firearms, even those without the original elements, typically use ammunition with projectiles or, in some cases, the so called blank ammunition converted into live ammunition by adding projectiles.