Planowanie przestrzenne - kierunki i wizje dyscypliny

Artykuł dotyczy ulepszania planowania przestrzennego. Dyskusja jest prowadzona z perspektywy teoretycznej. Pokazuje ukształtowane w historycznej ewolucji różne kierunki planowania i dominujące orientacje metodologiczne. Na tym tle zestawia dwie wizje przyszłości tej dyscypliny. Są to: wizja planowania oparta na metodach wypracowanych w tradycji pozytywizmu oraz wizja planowania przestrzennego w nowym „stylu humanistycznym”. Według autora planowanie przestrzenne, aby mogło sprostać wyzwaniom XXI wieku, musi być bardziej wrażliwe na miejsca i ludzi, to znaczy bardziej humanistyczne. To oznacza skoncentrowanie na ludzkiej percepcji, zdolnościach, kreatywności, doświadczeniu i wartościach, rozpatrywanych w czasoprzestrzennych układach codziennego życia ludzi.

The article is on improving spatial planning. The discussion is conducted from the theoretical perspective. It shows the different directions of planning formed in historical evolution and the dominant methodological orientations. Against this background, it juxtaposes two visions of the future of this discipline. There are: a vision of planning based on methods developed in the tradition of positivism and a vision of spatial planning in a new "humanistic style". According to the author, spatial planning, in order to meet the challenges of the twenty-first century, must be more sensitive to places and people, that is, more humanistic. This means focusing on human perception, abilities, creativity, experience and values, considered in the space-time systems of people's daily lives.