Synteza, struktura i właściwości wybuchowe kompleksu dichloranu(VII) miedzi(II) z 4-amino-1,2,4-triazolem w roli ligandu mostkującego

Otrzymano kompleksowy dichloran(VII) miedzi(II) z trzema cząsteczkami 4-amino-1,2,4-triazolu w roli ligandu mostkującego. Wykonano analizy składu pierwiastkowego, badania spektrofotometryczne w podczerwieni, analizy termiczne oraz badania wrażliwości i zdolności do detonacji pod wpływem bodźców termicznych. Stwierdzono, że otrzymany związek to koordynacyjny polimer, zbudowany z kationów miedzi powiązanych potrójnymi mostkami triazolowymi i otoczonych anionami chloranowymi(VII). Jest inicjującym materiałem wybuchowym o dużej odporności termicznej (do 250°C) i efektywności azydku ołowiu, ale jednocześnie charakteryzuje się znacznie mniejszą wrażliwością na tarcie (ok. 10 N).

Copper(II) chlorate(VII) coordination polymer with 4-amino-1,2,4-triazole as bridging ligand was prepared and characterized by elemental analyses, IR spectra and TG/DTA analyses. Sensitivity and detonator tests were also preformed. The compound has a 1D chain structure in which Cu(II) ions are linked by triple triazole N1,N2 bridges. It is a detonat with performance close to that of lead azide, but at the same time it shows moderate sensitivity to thermal (explosively decomposes above 250°C) and mechanical stimuli (sensitivity to friction 10 N).