Samotność w izolacji penitencjarnej w pedagogice resocjalizacyjnej

Artykuł traktuje o znaczeniu samotności w izolacji penitencjarnej na przestrzeni wieków oraz jej krytyce we współczesnej pedagogice resocjalizacyjnej. Poddano więc analizie kategorię samotności, a potem w historycznym ujęciu zaprezentowano racjonalizacje kary kryminalnej. Następnie w ujęciu ewolucyjnym scharakteryzowano wykonywanie kary pozbawienia wolności od starożytności aż do czasów obecnych, a następnie opisano współczesne koncepcje resocjalizacyjne, krytyczne wobec izolacji penitencjarnej i jej skutków w postaci osamotnienia skazanych. Uzupełnienie koncepcji teoretycznych stanowią polskie programy resocjalizacyjne, promujące uspołecznienie i zaangażowanie osadzonych w środowisku otwartym.

This article, based on literature analysys, will present the concept of the loneliness in penitentiary isolation over the centuries and the critique of the concept in contemporary social rehabilitation. The article focuses on the analysys of loneliness and the the justifications of the penalty reaction in criminal policy in historical approach. This idea of loneliness is critisezed in contemporary theories and practise of social rehabiltation. The programmes of social rehabilitation of convicted based on resources and socialisation’s and activisation’s strategy in local community.