Speech-Language Pathologists’ Collaboration with Interpreters: How to Reach Successful Outcomes

Conducting a speech and language assessment with the mediation of an interpreter is one of the greater challenges facing speech-language pathologists (SLPs)1 both in the United States and worldwide when needing to assess linguistically and culturally different clients (McLeod & Verdon, 2017; Santhanam & Parveen, 2018). The process requires the collaboration of three parties: the service provider, in this case, the speech-language pathologist, the consumer (the client and/or parent, relative or spouse) and the interpreter. This paper provides an overview of the literature on perspectives of educational and medical speech-language pathologists and process and presents an outline of a program to train both the interpreter and the speech-pathologist simultaneously to reach a successful collaborative outcome.

Przeprowadzenie diagnozy logopedycznej za pośrednictwem tłumacza jest jednym z większych wyzwań stojących przed logopedami zarówno w Stanach Zjednoczonych, jak i na całym świecie. Dotyczy to zwłaszcza sytuacji, gdy zachodzi potrzeba diagnozowania osób odmiennych pod względem językowym i kulturowym (McLeod & Verdon, 2017; Santhanam & Parveen, 2018). Proces ten wymaga współpracy trzech stron: usługodawcy, w tym przypadku logopedy, konsumenta (klienta i/lub rodzica, krewnego lub małżonka) oraz tłumacza. Niniejszy artykuł zawiera przegląd piśmiennictwa na temat opinii logopedów zatrudnionych w instytucjach medycznych i edukacyjnych na temat tego procesu. W artykule przedstawiono też zarys programu szkolenia zarówno tłumaczy, jak i logopedów w celu osiągnięcia pomyślnego wyniku takiej współpracy.