Technologia eye-trackingowa jako art medium i narzędzie interwencji klinicznej w arteterapii dziecka z niepełnosprawnością sprzężoną

Rozwijająca się dynamicznie technologia eye- trackingowa jest coraz częściej stosowana w diagnozie i terapii dzieci ze sprzężoną niepełnosprawnością, dla których jedynym kanałem komunikacyjnym jest wzrok. Celem artykułu jest ukazanie, w jaki sposób technologia eye‐trackingowa staje się art medium i może być używana jako optymalne narzędzie interwencji klinicznej w arteterapii dzieci ze sprzężoną niepełnosprawnością. Autorka przeprowadziła kilkumiesięczne badania w działaniu mające formę sesji arterapeutycznych dla kilkudziesięciu dzieci ze sprzężoną niepełnosprawnością. Ustaliła, że wykorzystanie w arteterapii eye‐trackingu jako narzędzia technologii wspomagającej (EGAT) umożliwia uczestnikom relatywnie niezależne i samodzielne działania twórcze. Dzięki temu mogą oni wyrażać swoje emocje i ujawniać swoje umiejętności. Eye‐tracking wprowadza korzystną zmianę w samopoczuciu i jakości życia badanych. Dlatego współcześni arteterapeuci pracujący z dziećmi ze sprzężoną niepełnosprawnością nie powinni się ograniczać do tradycyjnych zajęć arteterapeutycznych ukierunkowanych na doświadczenia stricte sensoryczne, lecz szukać innowacyjnych narzędzi i oprogramowań, które pozwolą dzieciom na aktywne i twórcze zaangażowanie się w arteterapię.

The dynamically developing eye-tracking technology is more and more often used in the diagnosis and therapy of children with multiple disabilities for whom sight is the only communication channel. The aim of the article is to show how eye-tracking technology becomes an art medium and can be used as an optimal tool of clinical intervention in art therapy for children with multiple disabilities. The author conducted several-month-long action research in the form of art therapy sessions for twenty-few children with multiple disabilities. She found that the use of eye-tracking as an assistive technology tool (EGAT) in art therapy enables participants to be relatively autonomous and independent in their creative activity. This allows them to express their emotions and reveal their abilities. Eye-tracking introduces a positive change in the well-being and quality of life of children participating in the research. Therefore, contemporary art therapists working with children with multiple disabilities should not limit themselves to traditional art therapy classes focused on strictly sensory experiences, but look for innovative tools and software that will allow children to actively and creatively engage in art therapy.