Energiepolitik Russischer Föderation nach 2016

Der vorliegende Artikel stellt eine mögliche Prognose potenzieller Umwandlungen russischer Energiepolitik, die aus der durch Strategie Wirtschaftlicher Sicherheit bestimmten Rolle hervorgeht. Der Vergleich deren Inhalts mit Unterlagen und Projekten sektoraler Wirtschaftsstrategien lässt die These aufstellen, der Treibstoff- und Energiesektor wird weiterhin einer der wichtigsten Bereiche der russischen Wirtschaft bleiben. Das Ziel der Energiepolitik wird daher eine angestrebte Dominanz von Lieferungen der verarbeiteten Erzeugnisse und Gestaltung der Entwicklungsprozesse in gezielten Staatsregionen sein. Man sollte von der Tatsache ausgehen, das Erreichen solch definierter strategischer Ziele benötigt nicht nur eine tiefgreifende technologische Transformation, sondern auch eine Bereitstellung entsprechender Produktionskapazitäten, welche die Gestaltung von globalen Gaspreisen sowie Zugang zu neuen Absatzmärkten gewährleisten. Die über den Erfolg dieses Konzeptes entscheidenden Faktoren sind überdies eine regelrechte Gestaltung der Wechselbeziehungen mit China, also dem größten Einführer und Mitinvestor sowie eine „Energieverkoppelung“ neuer Empfänger. Auf eine gravierende Weise ändert diese Annahme sowohl den Geltungsbereich der russischen Energiepolitik sowie das Konzept der internationalen Wirkung.

Artykuł jest prognozą potencjalnych przeobrażeń rosyjskiej polityki energetycznej, wynikającą z roli, jaką wyznacza jej Strategia Bezpieczeństwa Ekonomicznego. Konfrontacja jej zapisów z dokumentami i projektami sektorowych strategii gospodarczych pozwala przyjąć tezę, iż sektor paliwowo-energetyczny nadal pozostanie najważniejszą z dziedzin rosyjskiej gospodarki. Celem polityki energetycznej będzie docelowe zdominowanie dostaw wyrobów przetworzonych oraz kreowanie procesów rozwojowych w wybranych regionach globu. Uznać należy, że osiągnięcie tak zdefiniowanych celów strategicznych wymaga nie tylko przeprowadzenia głębokiej transformacji technologicznej, ale uzyskania możliwości produkcyjnych, pozwalających na kreowanie globalnych cen gazu oraz dostępu do nowych rynków zbytu. Czynnikami decydującymi o powodzeniu tej koncepcji są więc także właściwe ułożenie wzajemnych relacji z Chinami, czyli głównym importerem i współinwestorem oraz „związane energetyczne” nowych odbiorców. W sposób znaczący założenie to zmienia zarówno zakres przedmiotowy rosyjskiej polityki energetycznej, jak i koncepcje oddziaływania międzynarodowego.

This article presents a possible forecast of potential transformations of Russian energy policy resulting from the role determined by the Economic Security Strategy. Comparing its content with documents and projects of sectoral economic strategies, it is possible to hypothesise that the fuel and energy sector will remain one of the most important sectors of the Russian economy. Therefore, the goal of the energy policy will be a targeted dominance of supplies of processed products and shaping of development processes in targeted state regions. It should be assumed that the achievement of such defined strategic goals will require not only a profound technological transformation, but also the provision of appropriate production capacities that will ensure the formation of global gas prices and access to new sales markets. Moreover, the decisive factors for the success of this concept are a proper shaping of interactions with China, i.e. the largest importer and co-investor, and an "energy linkage" of new recipients. This assumption changes both the scope of Russian energy policy and the concept of international impact.