O granicach andragogiki i granicach w andragogice

Przejście od nauczania do uczenia się w edukacji dorosłych można traktować jako paradygmatyczną zmianę. Jej następstwem jest restrukturyzacja pola badań andragogiki. Uczenie się ludzi dorosłych „wymyka się” z instytucjonalnego układu „nauczyciel–uczeń”, przyjmuje charakter nieformalny i sytuuje się w rozlicznych praktykach kulturowych społeczeństwa wiedzy. Andragodzy amerykańscy nazywają je pedagogią publiczną. Autor artykułu stara się ustalić przyczyny zmian zachodzących w edukacji dorosłych i analizuje ich epistemologiczne konsekwencje dla andragogiki jako dyscypliny naukowej. Szczególną uwagę zwraca na możliwości interdyscyplinarnej kooperacji, jakie na skutek poszerzania się pola badań otwierają się obecnie przed badaczami edukacji dorosłych.

The transition from teaching to learning in adult education can be treated as a paradigmatic change. Its consequence is the restructuring of the research scope of andragogy. Adult learning “slips” from the institutional system of the “teacher–learner”, becomes informal and situates itself in numerous cultural practices of the knowledge society. American andragogues call it a public pedagogy. The author of the article attempts to specify changes that take place in adult education and analyses their epistemological consequences for andragogy as a scientific discipline. He pays a special attention to the possibilities of interdisciplinary cooperation which currently become available for researchers of adult education as a result of extending the research scope.